ความไม่ซื่อสัตย์ของซาโลมอนต่อพระเจ้าส่งผลทำให้เกิด 'ศัตรู' (ภาษาฮีบรู: ซาตาน) ต่อต้านพระองค์ในรูปของ 3 บุคคลที่แตกต่างกัน ได้แก่ ฮาดัดเชื้อกษัตริย์แห่งเอโดม (วรรค 14–22), เรโซนบุตรของเอลียาดา (วรรค 23–25) และเยโรโบอัมบุตรเนบัท (วรรค 26–40)[5] เรื่องราวนี้ระบุอย่างชัดเจนว่าพระเจ้าเป็นผู้ริเริ่มให้เกิดศัตรูเหล่านี้ (วรรค 14, 23 รวมถึง 29–33)[5] ประวัติโดยย่อของศัตรูแต่ละคนที่นำเสนอในเรื่องราวนั้นมีความคล้ายคลึงกับในประวัติศาสตร์ยุคก่อนหน้าของอิสราเอล[14]

ประวัติของฮาดัดเชื้อกษัตริย์แห่งเอโดมสะท้อนถึงประวัติศาสตร์การย้ายถิ่นของครอบครัวยาโคบไปยังอียิปต์และเรื่องราวการอพยพ:[14]

ฮาดัดกล่าวถึงความต้องการจะกลับไปเอโดมของตนโดยใช้ 'ภาษาหนังสืออพยพ' ว่า "ขอให้ข้าพระบาทไปเถิด" (อิงจากกริยาเดียวกันในภาษาฮีบรูว่า shalakh)[14]

ประวัติของเรโซนบุตรของเอลียาดาแห่งดามัสกัส (11:23–25) ก็ขนานกันกับประวัติศาสตร์ของดาวิดกษัตริย์แห่งอิสราเอล[15]

เยโรโบอัมบุตรเนบัท ศัตรูคนที่ 3 ของซาโลมอน มาจากทางเหนือของอิสราเอล บ่งบอกว่ามาจากกลุ่มแรงงานเกณฑ์ในเอฟราอิม[5] ความคู่ขนานของประวัติของเยโรโบอัมกับประวัติของดาวิดเป็นดังนี้:[16]

อาหิยาห์ชาวชิโลห์ปรากฏในฐานะผู้สนับสนุนเยโรโบอัมในเรื่องราวนี้ แต่เขาจะกลายเป็นศัตรูของเยโรโบอัมใน 1 พงศ์กษัตริย์ 14:1-18[17]